Karışımlı Toprak satışı Ankara

TIKLA ARA Bizi Arayın

TIKLA ARA Bizi Arayın

BAHÇE TOPRAĞI; İÇERİSİNDE ÇÜRÜMÜŞ ORGANİK VE MİNERAL MADDELERLE, SU VE HAVA BULUNDURAN, ANA KAYANIN FİZİKSEL VE KİMYASAL ÇÖZÜLMESİYLE OLUŞAN YERYÜZÜNÜ SARAN, CANLILARA YAŞAMA ORTAMI SAĞLAYAN ÖRTÜ TABAKASIDIR. TOPRAK OLUŞUMU İÇİN ANAKAYA’NIN FİZİKSEL ( MEKANİK ). KİMYASAL VE BİYOLOJİK OLARAK ÇÖZÜLMÜŞ OLMASI GEREKİR.

TOPRAK HAZIRLAMADA KULLANILACAK MALZEMELER

DOĞAL ORGANİK MADDELER ÇEŞİTLİ AĞAÇ KABUKLARI, LİF VEYA TALAŞLARI, YAPRAK ÇÜRÜNTÜLERİ, TORF, ŞEHİR VEYA ENDÜSTRİ ATIKLARI (SAMAN, ŞARAPHANE VE MANTAR KOMPOST ATIKLARI) VE HAYVAN GÜBRESİ DOĞAL İNORGANİK MADDELER: KUM, ÇAKIL, GRANİT PARÇALARI, PONZA, PERLİT, VERMİKULİT, VOLKANİK TÜF ( SİYAH,BEYAZ, KAHVERENGİ VB.), KÖPÜK, KAYA YÜNÜ VE VOLKANİK TAŞLAR.

İDEAL TOPRAK

AVUCUNUZA ALDIĞINIZDA YUMUŞAKTIR AVUCUN İÇERİSİNDE KOLAYCA DAĞILIR. SU KOLAY SÜZÜLÜR BAHAR AYLARINDA ÇABUK ISINIR. TOPRAK YÜZEYİ KABUK BAĞLAMAZ. ŞİDDETLİ YAĞMURLARDA TOPRAK SUYU TUTAR VE ÇOK AZ MİKTARDA SUYU DIŞARIYA BIRAKIR. NEMLİLİĞİNİ SÜREKLİ KORUR. ÇOK AZ KESEKLİDİR VE KESEKLER ÇOK SERT DEĞİLDİR. EROZYONA VE BESİN KAYBINA KARŞI DİRENÇLİDİR MİKRO ORGANİZMALAR YÜKSEK POPÜLASYONDADIR. TOPRAĞIN KOKUSU HİSSEDİLİR. SAĞLIKLI VE KALİTELİ ÜRÜN VERİR.

TOPRAK YAPISI

İDEAL BİR TOPRAĞI TANIMLARKEN ÖNCELİKLİ OLARAK TOPRAĞIN FİZİKSEL YAPISININ ÇOK OLUŞUR VE VERİMLİ BİR TOPRAKTA BUNLARIN ORANI %45’DİR. GERİYE KALAN BÖLÜMÜN %25’İ SU, %25’İ HAVA VE %2-7 ARASI İSE ORGANİK MADDELERDEN OLUŞMAKTADIR. TOPRAKTAKİ MİNERALLERİN BİRBİRİNE OLAN ORANI TOPRAK TEKSTÜRÜNÜ (BÜNYE) OLUŞTURMAKTADIR. TAŞLI, ÇAKILLI, İRİ VE İNCE TANELİ, MOLOZ KIRINTILI VE MASİF OLARAK TANIMLANIR. TOPRAĞIN NEM VE SU GEÇİRGENLİĞİ, ISI TRANSFERİ, SOLUNUM KABİLİYETİ VE KÜTLE YOĞUNLUĞU ÖZELLİKLERİYLE YAKINDAN İLGİLİDİR.

KOMPOST

BU TİP TOPRAKLAR; BİTKİ PARÇALARI VE ORGANİK MADDE ATIKLARININ ÇÜRÜTÜLMESİNDEN ELDE EDİLEN TOPRAKTIR. BU TOPRAKLARIN KULLANILMASI İÇİN EN AZ 1 – 2 YIL ARASINDA DİNLENME SÜRESİNE İHTİYACI VARDIR. DİNLENME SÜRESİ SONUCUNDA ELDE EDİLMİŞ OLAN TOPRAK DAHA VERİMLİ VE BESİN MADDESİ DEĞERİ BAKIMINDAN DAHA YOĞUN OLUR.

FUNDA TOPRAĞI

ÇOK KUMLU, AZ KUMLU VE YAPRAK ÇÜRÜNTÜSÜ İLE KARIŞIK TOPRAKLAR OLMAZ ÜZERE ÜÇ ÇEŞİTE AYRILIR. İÇLERİNDE EN İYİSİ; BEYAZ KUMU BULUNAN, DERE VEYA VADİ GİBİ YERLERDEN SEL YA DA YAĞMURLARIN ETKİSİ İLE BİRİKTİRİLİP ELDE EDİLMİŞ OLANIDIR. BESİN MADDESİ DEĞERİ BAKIMINDAN ZAYIFTIR. GEÇİRGEN VE HAFİF BİR TOPRAK TÜRÜDÜR.

BAHÇE TOPRAĞI

BAHÇELERDE TARIM YAPILIRKEN KULLANILAN TOPRAKLARDIR. BU TİP TOPRAKLAR KULLANILIRKEN; YANMIŞ ÇİFTLİK GÜBRESİ İLE TOPRAĞIN KARIŞTIRILARAK KULLANILMASI İSTENİR. HUMUS VE BESİN DEĞERİ BAKIMINDAN ZENGİN, SU TUTMA KAPASİTESİNDE ORTA DERECEYE SAHİP OLAN TOPRAKLARDIR.

BİTKİSEL HARÇ HAZIRLAMA VE KARIŞIMLAR

BİTKİ İÇİN İYİ BİR YETİŞTİRME ORTAMI HAZIRLANMASI SON DERECE ÖNEMLİDİR. BİTKİ BU ORTAMDAN İHTİYACI OLAN SUYU VE BESİN MADDELERİNİ KOLAYLIKLA VE OPTİMUM DÜZEYDE ALABİLMELİDİR. ORTAMIN FİZİKSEL VE KİMYASAL YAPISI KÖKLENMEYE BÜYÜK ÖLÇÜDE ETKİ YAPAR.

İYİ VE KALİTELİ BİR YETİŞTİRME ORTAMI BİTKİ KALİTESİNİ YÜKSELTİR. HARÇ HAZIRLANIRKEN, KARIŞIMI OLUŞTURACAK TOPRAK, TORF, MİL, GÜBRE GİBİ MATERYALLER GENELLİKLE BELİRLİ ORANLARDA TABAKALAR HALİNDE ÜST ÜSTE YIĞILARAK KARIŞTIRILIR VE ELENİR. HAZIRLANAN TOPRAK HARCININ ANALİZİ YAPILARAK MALZEMENİN FİZİKSEL VE KİMYASAL YAPISININ BİLİNMESİ VE YETİŞTİRİLECEK OLAN TÜRÜN İSTEKLERİ GÖZ ÖNÜNDE BULUNDURULARAK UYGULAMALARIN YAPILMASI GEREKİR.

TARAFIMIZDAN HAZIRLANAN 2’Lİ, 3’LÜ, 4’LÜ, 5’Lİ VE 6’LI KARIŞIMLAR UYGULANACAK YERE, YETİŞTİRME PLANLANAN TÜRE GÖRE ÖZEL KARIŞIMLAR SUNULMAKTADIR..

2’Lİ KARIŞIM : %70 TOPRAK + %30 DAĞ KUMU(MİL)
3’LÜ KARIŞIM: %50 NEBATİ TOPRAK + %30 DAĞ KUMU + %20 GÜBRE
4’LÜ KARIŞIM: %40 NEBATİ TOPRAK + %40 DAĞ KUMU + %10 GÜBRE + %10 TORF
5’Lİ KARIŞIM : %40 NEBATİ TOPRAK + %20 DAĞ KUMU + %15 GÜBRE + %15 TORF %10 POMZA
6’LI KARIŞIM : %30 NEBATİ TOPRAK+ %20 DAĞ KUMU + %15 GÜBRE + %15 TORF %10 POM

ZA + %10 LEONARDİT İYİ TANINMASI GEREKİR. TOPRAK; ÇAKIL, KUM,SİLT (MİL) VE KİL GİBİ ORGANİK MADDELERDEN

TIKLA ARA Bizi Arayın

TIKLA ARA Bizi Arayın

TIKLA ARA Bizi Arayın

Toprak, bitki örtüsünün beslendiği kaynakların ana deposudur.

Toprağın üst tabakası insanların ve diğer canlıların beslenmesinde temel kaynak teşkil etmektedir. Bir gram toprağın içerisinde milyonlarca canlı bulunmakta ve ekosistemin devamı için bunların hepsinin ayrı önemi bulunmaktadır. Toprağın verimliliğini sağlayan ve humusça zengin olan toprağın 10 cm'lik üst tabakasıdır. Bilimsel anlamda toprak bir karışımdır.

Toprağın katmanları.

İçindekiler

• 1Oluşumu
• 2Yapısı
• 3Toprağın kullanımı
• 4Toprak katmanları
• 5Toprak çeşitleri
  • 5.11-Taşlı topraklar
  • 5.22-Kumlu topraklar
  • 5.33-Tınlı topraklar
  • 5.44-Killi topraklar
  • 5.55-Marnlı topraklar
  • 5.66-Humuslu topraklar
  • 5.77- Kireçli topraklar
• 6Toprak sınıflandırması
  • 6.1Türkiye'de Toprak Sınıflandırması
• 7Ayrıca bakınız
• 8Dış bağlantılar
• 9Kaynakça

Oluşumu[değiştir | kaynağı değiştir]

Genel olarak kabul edilen bir teoriye göre Dünya Güneş'ten kopmuş ateşten bir kütle idi. Boşlukta dönerken zamanla soğuyan bu kütlenin üzeri sert bir kabuk halini almıştır. Bu sert kabuğu teşkil eden kayaların milyonlarca yıl boyunca çeşitli etkilerle ufalanıp ayrışması ve sonradan içerisine organik maddelerin karışmasından topraklar hasıl olmuştur. Bu parçalanmada fiziksel, kimyasal ve biyolojik faaliyetler müştereken rol oynamışlardır. Halen de bu kuvvetler etkilerini göstermekte ve toprakların oluşu devam etmektedir.

Etrafımıza baktığımızda küçük bir arazi parçasında bile çeşitli topraklar görürüz. Bu farklılığın değişik sebepleri vardır. Toprakta bulunan maddelerin pek çoğu yeryüzünü kaplayan kayalardan meydana geldiğine göre, toprağın cinsi onu hasıl eden kayanın yapısı ile yakından ilgilidir. Fakat iklimin, canlıların, arazinin düz veya engebeli oluşunun yani topoğrafik durumunun ve zamanın etkilerinin de meydana gelen toprağın cinsinde kaya kadar önemli rolü vardır.

Yapısı[değiştir | kaynağı değiştir]

Normal bir toprak şu bileşenlerden oluşur^[1]:

1. %50 katı kısmı: Organik maddeler (%5), İnorganik maddeler (%45)
2. %50 Boşluklar : Hava (%25) ve su (%25)

Toprağın katı kısmını; Çakıl, kum, kil, mil ve tuz oluşturur. Bu katı maddelerin arasında kalan boşluklara da su ve hava yerleşir. Topraktaki hava miktarı suyun varlığına bağlıdır. Su oranı artıkça hava oranı azalır. Suyun işgal etmediği kısımlar normal atmosferden bileşiminden farklı hava ile doludur. Normalden daha fazla Karbondioksit ve nem, daha az oksijen bulunur. ^[1]

Toprağın kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]

Dünyadaki toprakların ancak 1/10'inde üretim yapılabilmektedir. Türkiye'nin arazi varlığının ise yaklaşık %36'sı işlenmekte, %28'i çayır ve mera, %30'u orman ve fundalık olup, geriye kalan bölümü diğer araziler içinde yer almaktadır. Ekilebilir arazinin ancak %11'i sulanabilmektedir.

Toprak katmanları[değiştir | kaynağı değiştir]

Verimli bir toprak, A, B, C, D profilleri olarak adlandırılabilecek, genel olarak dört profilden oluşur.

Toprak, ana materyal,zaman,mikroorganizmalar,organik madde ve topoğrafyadan oluşur.

Bu profillerden

A: Toprağın işlendiği kısım, yani tarım yapıldığı yerdir. Bu bölümü karaların üstünü örten ince bir deri tabakasına benzetebiliriz. A katmanı aynı zamanda toprağın en verimli kısmıdır. Bütün canlıları ve değişimle ortaya çıkan maddeleri kapsar. A katmanındaki tuz, kireç, kil gibi sularda çözünen maddeler, yağmur sularıyla toprağın alt kısımlarına taşınır. Bu nedenle A katmanının altındaki B katmanı, birikme bölümü, yani tarımın yapılmadığı yerdir.

B katmanında humus, bitki kökü ve canlı yoktur. A katmanının erozyonla yitirildiği yerlerde B katmanı ortaya çıkar. A ve B katmanı binlerce yılda ortaya çıkan esas toprağı oluşturur.

C katmanında henüz tam ayrışmamış ana malzeme bulunur. Bu katmanda kayaca ait iri parçalar bulunur. Ama canlı yoktur. Bu tabaka zamanla ayrışarak B katmanına karışır.

D katmanıda toprağın en altında kayacı oluşturur .

Toprak çeşitleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Başlıca toprak çeşitleri:^[2]

Zonal topraklar	Azonal Topraklar	İntrazonal topraklar
Laterit	Alüvyal topraklar	Halomorfik
Podzol	Morenler	Kalsimorfik
Terra rossa	Lösler	Hidromorfik
Kahverengi orman		Vertisol
Tundra		Rendzina
Step topraklar
Çernozyom

1-Taşlı topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Taşlı topraklar: İçeriği % 80 taş ve az miktarda topraktan oluşur. Kolay havalanırlar. Fakat su tutma kapasiteleri ve besin ihtiyaçları azdır.

2-Kumlu topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kumlu topraklar:% 80 kum ihtiva ederler. İşlenmeleri kolaydır. Su tutmadıklarından bol sulama gerektirirler bu da topraktaki besinin yıkanıp gitmesine neden olur. Besince fakir ve genelliklede asit topraklarıdır.Ayrıca suyla birleşince çamur dediğimiz madde oluşur

3-Tınlı topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Yarıdan fazlası kum ve % 30–50 arasıda kilden meydana gelirler. Tava gelmeleri ve işlenmeleri kolay olduğundan tarım için elverişli topraklardır.

4-Killi topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Killi topraklar: İçeriğinin yarıdan fazlasını kil oluşturur. Su tutma kapasiteleri yüksektir. Bu nedenle geç tava gelirler. Tava gelmeden işlenmesi halinde toprak tekstürü zarar görür. Ağır topraklar olup işlenmeleri zordur. Kurak zamanlarda toprak katı bir hal alır.

5-Marnlı topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Marnlı topraklar. İçinde kum, kil, çakıl ve humus bulunur. Bağcılık bakımından uygun topraklardır.

6-Humuslu topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Humuslu topraklar: Toprak sadece oluştuğu kayanın mineralleri değil bitkilerin dal kök yaprak gibi kısımlarıda içerirse böyle toprağa humuslu toprak denir. Siyah renkte bir topraktır. Koyu renk olduğu için çabuk ısınıp kolay tava gelirler. Su tutma kapasiteleri iyidir. Besin maddelerince zengindirler. Tava gelince kolay işlenirler.

7- Kireçli topraklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Kireçli topraklar: Kil, kum, humus ve kireç ihtiva ederler. Kalın bir kaymak tabakası bağlarlar. Suyu geçirmezler. Zor işlenen bir toprak çeşididir.

Toprak sınıflandırması[değiştir | kaynağı değiştir]

Kırsal arazilerin sürdürülebilir kullanımı için toprak özelliklerinin ve arazide nasıl dağıldığının bilinmesi gerekmektedir. Bu bağlamda, kırsal araziler özellikle toprağın fiziksel ve kimyasal durumu, parselin konumu ve tarımsal üretkenliklerine göre sınıflandırılmakta ve haritalanmaktadır.^[3] Arazi kullanım planları için çok önemli olan bu sınıflandırma verisi, kırsal arazilerin verimliliklerini tespit etme açısından dikkate alınmaktadır.^[4].

Günümüzde kullanılan toprak sınıflandırma sistemlerinin bazıları uluslararası geçerlilik kazanırken, bazıları ise ulusal düzeyde kalmıştır. Bugün, FAO ve USDA sınıflandırma sistemleri, yeryüzünde en yaygın olarak kullanılan sınıflandırma sistemleridir. Sınırları içerisinde kendi sistemlerini kullanan ülkelerin bazıları; Fransa, Avustralya, Rusya, Kanada, Brezilya, Almanya, Norveç, İsveç ve Amerika Birleşik Devletleri'dir.^[5]

Türkiye'de Toprak Sınıflandırması[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye’de 1967-1971 yılları arasında mülga Topraksu Genel Müdürlüğü tarafından hazırlanan ‘Türkiye Toprak Envanteri’ çalışmalarında, ‘Eski Amerikan Sınıflandırması’ olarak adlandırılan sistem kullanılmıştır. Aynı genel müdürlük, 1981-1984 yıllarında bu çalışmasını güncellemiş ve 1:25.000 ölçekli toprak haritaları üretilmiştir. Bu haritalar, ülkemizin detaylı tek toprak envanteridir. Ülkemizdeki bazı ovalara yönelik büyük projelerin gerçekleştirilmesiyle, bu ovalara özel daha büyük ölçekli toprak haritaları da üretilmiştir. Türkiye’de gerçekleştirilen en son toprak sınıflandırma çalışması, Çukurova Üniversitesi işbirliği ile FAO tarafından 2005 yılında gerçekleştirilmiş olup, FAO’nun kendi sınıflandırma sistemi kullanılmış 1:800.000 ölçekli haritalardır ^[4].

Türkiye'de hem FAO’nun hem de USDA’nın sınıflandırma sistemleri bir arada kullanılmaktadır. Özel projeler için hazırlanan ‘planlama toprak etütleri’ ve ‘sulu arazi tasnif sınıfları’ haritaları, arazi toplulaştırma amacıyla yapılan ‘storie indeks’ haritaları, Türkiye toprak varlığı haritaları oldukça yaygın bir şekilde kullanılmaktadır. TBMM’nin 2005 yılında yürürlüğe soktuğu, 5403 sayılı Toprak Koruma ve Arazi Kullanım Kanunu ile arazilerimizin; “Mutlak, Marjinal, Özel Ürün, Dikili Tarım” arazileri şeklinde dört ana grup altında toplanması hedeflenmiştir. Bu yasada bahsedilen sınıflandırma, toprağın doğrudan fiziko-kimyasal özelliklerinin yanı sıra, mevcut kullanım şekillerini de dikkate alan bir yöntemi ele almaktadır. Bu sistemde, dikili ya da özel ürün tarımsal kullanım şekli dışında kalan ve %8’den daha fazla eğimli araziler “Marjinal Tarım Arazileri” olarak sınıflandırılmışlardır. Marjinal Tarım Arazileri, diğer gruplar içerisinde tarım dışı kullanılmasına izin verilebilen tek grubu oluşturmaktadır. Tarımsal kullanım özelliği yüksek olan I ve II. sınıf arazilerin tamamı ve bir kısım III. sınıf araziler mutlak tarım arazileri sınıfında toplanmıştır.^[3]

Kırsal arazilerin sınıflandırılması için arazide doğrudan gözlemlere, laboratuarda kimyasal, fiziksel ve mikromorfolojik analizlere ve kartografik ürünlere (topografik haritalar, uydu görüntüleri vb.) gereksinim vardır. Bu gözlemler ve ürünler sayesinde; toprak özellikleri (derinlik, bünye, erozyon durumu, drenaj koşulları, tuzluluk, alkalilik, taşlılık – kayalılık yüzdesi, pH, horizon yapısı, diğer organik ve inorganik maddeler ve renk) ve arazi özellikleri (eğim, arazi kullanım kabiliyet sınıfı, arazi kullanım kabiliyet alt sınıfı, büyük toprak grubu, parsel şekli ve büyüklüğü, konum, şimdiki arazi kullanımı, sulama durumu) tespit edilir.^[6][7].

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

• Gübreleme
• Toprak verimliliği
• Tarım
• Permakültür

Karışımlı toprak topraktaki
Verimi artırmak amacıyla ek
Karışım maddeleriyle oluşan
Toprak çeşididir bizimle iletişim
Kurabilirsiniz

TIKLA ARA Bizi Arayın

ORGANİK MATERYALLER TOPRAĞI NASIL ETKİLER? Topraktaki organik maddeler toprağın niteliğini belirler. Doğal koşullar altında ağaç, çalı, ot, bitkilerin üst kısımları ile kökleri ve toprak canlıları her yıl toprağa büyük miktarda organik kalıntı sağlar. Organik maddenin içindeki organizmalar bu kalıntıları ayrıştırır. Organik kalıntıların ileri derecede ayrışmasından sonra oluşan maddeye humus denir. [7] Humus toprağın güç ayrışan, daimi organik bileşenidir. Kolloidal, yüksek iyon tutma ve değiştirme gücüne sahip bu madde aynı zamanda toprak taneciklerinin birbirine bağlanarak suya dayanıklı toprak kümeciklerinin oluşmasında yaşamsal öneme sahiptir. Böylelikle toprak yapısının (strüktür) gelişmesinde çok önemli bir rol de üstleni TOPRAK KATMANLARI Toprak yerin derinliklerine doğru inen ve horizon adı da verilen katmanlardan oluşur. Toprak katmanları toprağın özelliğine göre 1-3 m arasında açılan çukur aracılığıyla gözlemlenir. Bu derinliğin altında ayrışmamış ana kaya bulunur. Katmanlar, iklim, organizma, topografya, ana materyal ve zaman faktörlerinin bir arada işleyişinin ve fiziksel, kimyasal ve biyolojik ayrışmanın gözle görünür kanıtıdır. O harfiyle gösterilen ve organik katman adı verilen toprağın en üstteki ince bölümünde genelde ayrışmamış veya az miktarda ayrışmış olan bitki kalıntıları ve canlı artıkları bulunur. Organik katman da kendi içinde üç ayrı katmandan oluşur: Bitki örtülerinin şekillerinin rahatlıkla tanımlanabileceği yaprak, dal parçalarından oluşan O1 , ayrışmanın daha fazla olduğu fakat hâlâ bitki kalıntılarının görüldüğü O2 ve mineral toprağın üzerinde tamamen ayrışmış organik tabakanın yer aldığı O3 katmanlarından oluşur. Organik katmanın hemen altında A katmanı yer alır. Bu katman organik maddenin toprakla karıştığı katmandır. Organik maddece zengin olduğu için rengi oldukça koyudur. A katmanı toprak için biyolojik ve kimyasal faaliyetlerin büyük bölümünün meydana geldiği makine odasıdır (örneğin bitki artıklarının ve köklerinin çürüdüğü, toprak besin maddelerinin ortaya çıktığı, organik asitlerin ve mineral reaksiyonların oluştuğu vb.). O ve A katmanları birlikte toprağın en verimli kısmı olan üst toprağı oluşturur. Bu üst toprak tabakası erozyon veya insan aktiviteleri sonucu yok olduğunda toprağın ekolojik potansiyelinin büyük bölümü de yok olur. Üst toprak zamanla yeniden üretilse de eğer tam olarak bozulmamışsa, asıl durumunu kazanması yüzlerce yıl sürer O ve A katmanlarının hemen altında yıkanma nedeniyle rengi ağarmış, kaba bünyeli eluvial veya E katmanı yer alır. Eluvial terimi, Latince “yıkamak” anlamına gelir. Bu anlamına uygun olarak, E katmanı, minerallerin topraktan suyla süzülerek ayrıldığı tabaka olarak tanımlanır. Yerçekimi aracılığıyla E katmanından aşağı doğru inen su, demir, alüminyum oksit ve bazı killer içeren dayanıksız besin ve minerallerin bazılarını çözer. Filtreleme, mineral konsantrasyonlarının azalmasına neden olur. Bu da E tabakasına daha hafif, yıkanmış bir görünüm kazandırır. Bazı mineraller çözünmediğinden bu dirençli minerallerin konsantrasyonları, E katmanında artar. Özellikle yağışlı bölgelerde ve ormanlık arazilerde belirgin olarak bulunan E katmanı kurak bölge topraklarında bulunmaz. E katmanında çözülen minerallerin suyla birlikte oluşturduğu B katmanı, bir sonraki katmana doğru hareket eder. Bu katman ayrıca alt toprak olarak da bilinir. B katmanı, kil, demir ve alüminyum gibi E katmanından yıkanarak gelen mineralleri biriktirir. Mineral birikimi arttıkça B katmanı, daha fazla olan mineralin özelliğine göre çarpıcı bir renk alır. B katmanından sonra toprağı oluşturan süreçlerin etkisinin en az olduğu C katmanına ulaşılır. Bu katman sert ana kayanın hemen üzerinde yer alır ve dolayısıyla ana kayanın özeliklerini yansıtır. Ayrışma yüksektir, altta yatan kayacın yıpranmış bloklarını içerebilir. Son olarak, ayrışmaya uğramamış sert ana kayadan oluşan R katmanına ulaşılır. Ana kaya genellikle süreklidir. Her toprakta tüm horizonlar bulunmayabilir. Toprağın yaşı (gelişmişlik) seviyesi arttıkça horizonlar da gelişir. Erozyon da horizon kayıplarına neden olur. Günümüzde bir çok arazide O, A ve hatta ana kayaya kadar tüm horizonların erozyon ile kaybolduğu gözlemlenmektedir. Toprak bünyesi toprağı oluşturan «kum, silt ve kil» taneciklerinin topraktaki oranlarıdır. Toprak bünyesi toprağın su ve besin tutma kapasitelerini, işlenebilirliğini ve hava boşluklarını etkileyen özelliktir. Kabaca; • Ağır bünyeli (Killi Topraklar), • Orta bünyeli (Tınlı Topraklar), • Hafif bünyeli (Kumlu Topraklar) olarak nitelendirilebilir TOPRAK BÜNYESİ Hafif Bünyeli Kumlu Topraklar Kaba bünyeli hafif topraklardır. En az % 85 kum içerirler. Bu toprakların su ve hava geçirgenlikleri oldukça iyi, drenaj problemleri yoktur, kolaylıkla işlenebilen topraklardır. Besin depolama kapasiteleri ve su tutma yetenekleri sınırlı olduğundan tarımsal açıdan üretim potansiyelleri düşüktür. Orta Bünyeli Tınlı Topraklar Orta bünyeli topraklardır. Kum, kil ve silt oranları hemen hemen eşittir. Kil ve organik madde içerikleri kumlu topraklara göre daha yüksektir. Tınlı topraklar tarımsal açıdan orta düzeyde verimli ancak fiziksel özellikler bakımından bitki yetiştiriciliğine en uygun topraklardır. Ağır Bünyeli Killi Topraklar İnce bünyeli ağır topraklardır. En az % 40 kil içerirler. Su ve hava geçirgenlikleri oldukça düşüktür. Besin elementi ve su depolama kapasitesi yüksektir. Drenaj yetersizliği ve havalanma sorunu görülebilir. TOPRAK REAKSİYONU Toprağın en önemli kimyasal özelliklerindendir. Asitlik ve alkalilik olarak ifade edilir. Üç hal gösterir. Asit, Nötr, Alkali. Toprak reaksiyonu pH denilen bir birimle ifade edilir. pH, toprakların içerdiği aktif hidrojen iyonları konsantrasyonunu ifade eder. pH, topraktaki besin maddelerinin yarayışlılığına, mikroorganizma faaliyetlerine etki eder.